zamazingo

Dun aksam diger degisim ogrencilerinin de gelicegini dusundugum Rotary toplantisina gittim. aksam 9.00 da.. Rotary evinin girisinde bi adam "Senor larin yanina mi senora larin yanina mi gitmek istersin?" diye sordu. bayanlar daha yakindi. Bi bakiyim dedim. 7-8 orta yasli hanimcik yuvarlak bi masa etrafina oturmus, taki dergilerine bakiyolar, sohbet ediyolardi. ben once biraz utandim tek genc olarak. kendimi filan tanittim. biraz sonra bu grup 2 masaya bolunup dominonun bizim kucukken oynadigimizin daha komplike versiyonunu oynamaya basladilar. ben de oynadim. once ingilizcesi super bi teyze(¿?) yardim etti. sonra ogrendim. Cok zevkli.. kadinlar cok sirindi. birbirlerine laf atiyolar. sakalasiyolardi. gercekten komik seylere guluyolardi. ben de azbucuk anliyorum tabii. / bence bu "ilginc" deneyimi yasamam cok iyi oldu. cunku meksikada kendi ailemden baska fazla bi orta yasli insanla muhattap olmuyorum. Bu insanlar tam annemin babamin (ayse ahmet) arkadaslari gibilerdi. Bi kac dil bilen, okumus, rotaryen olmus, hayatta yapmasi gereken herseyi yapmis ve domino oynamaya vakit ayirmis insanlar. Dun aksamdan sonra kendi ailemin hafif bos insanlar olduklarina karar verdim. Boyle her cesit insanla tanismam lazim. Yoksa Meksikalinin benim ailemden ibaret oldugunu dusunmeye devam edicektim. Benim burdaki annem daha genc, hafif kokos ve hafif bos bi kadin. Ama ben oteki tip birinin evinde kalmayi yada vakit gecirmeyi tercih edebilirdim. Kendisinden biseyler ogrenebilecegim biri olurdu. ama neyse sindiki annem de bana sunabilecegi en iyi hayati sunuyo.